Programma 1ste dag

Batterij Todt - Museum van de  Atlantikwall
In augustus 1940 begon Organisation Todt met de bouw van dit complex. De muren en het dak waren van 3,5 meter dik gewapend beton. De kanonnen waren in eerste instantie bestemd voor oorlogsschepen, maar werden aangepast voor het gebruik in bunkers. Het kaliber was 380mm en ze schoten granaten van enkele honderden kilo's minimaal 42 en maximaal 55 kilometer ver weg. Elk kanon had een bemanning van 19 soldaten en vier officieren.

Op 20 januari 1942 werd het eerste schot gelost. De batterij kreeg aanvankelijk de naam Batterij Siegfried. Een paar dagen voor de officiële opening kwam Fritz Todt, de oprichter van Organisation Todt in een vliegtuigongeval om het leven. Als eerbetoon wordt de naam veranderd in Batterie Todt.

In een van de vier kazematten (Duits: Turm), nummer 1, is nu een museum over de Tweede Wereldoorlog, Musée du Mur de l'Atlantique. Er is veel militair materieel in de collectie en op het buitenterrein staat nog een overgebleven spoorwegkanon Krupp K5.

Forteresse de Mimoyecques
Mimoyecques is de naam van een Duits bunkercomplex voor het afvuren van de V-3, een extreem groot en krachtig meerkamerkanon. Er zijn nooit V3's afgevuurd richting Engeland, hoewel 3 lanceerschachten bijna bedrijfsklaar waren. Het complex is tegenwoordig een museum. In de ondergrondse basis kan men een reproductie aanschouwen van de door de Engelsen opgeblazen installaties. Alleen de centrale gang is nog toegankelijk, want de onderliggende verdiepingen zijn volgelopen met water.

Programma 2de dag

La Coupole
La Coupole is een indrukwekkend militair complex, bijna een stad te noemen, voor de opslag en het lanceerklaar maken van 500 V2-raketten (50 raketten per 24 uur). De plek werd uitgekozen omdat ze langs de spoorbaan Calais -Boulogne-sur-Mer lag. Het nog zichtbare bouwwerk (de koepel met een diameter van 71 m, de onderaardse ruimtes en de muren van de zaal voor het lanceerklaar maken) werd in negen maanden gebouwd. De bouw begon in oktober 1943, onder de codenaam Bauvorhaben 21 en werd door de Organisation Todt, die met de constructie van de grote gebouwen was belast, uitbesteed aan grote Duitse ondernemingen. Dag en nacht werkten er gemiddeld 1300 dwangarbeiders. De bewakers waren Belgen uit collaboratiebewegingen.

-vervolg Coupole-

Terwijl werd begonnen met het graven van de gangen dachten de Duitse ingenieurs na over de manier waarop het onderaards complex met een koepel kon worden beschermd. Men vond een oplossing door het Erdschalung-principe toe te passen waarbij de ondergrond, die plaatselijk bestaat uit krijt en klei, zó werd weggehaald dat hij als bekisting en fundament diende voor de vijf meter dikke, uit gewapend beton bestaande koepel. Toen de koepel klaar was, werd het krijt en de klei onder de koepel weggegraven. Voor de bouw van het complex werd 100.000 m³ beton gestort. In het museum zijn een aantal tentoonstellingsruimtes en twee bioscoopzalen ingericht in en naast de eigenlijke bunker. Ze geven een overzicht van de geheime wapens van het nazirijk, waaronder de rol van Wernher von Braun, de concentratiekampen, de bevrijding van Noord-Frankrijk, de invasie van 1940, het dagelijks leven tijdens de Tweede Wereldoorlog, het verzet, maar ook van de ontwikkeling van de ruimtevaart.

Raversijde bij Oostende

Atlantikwall Raversyde is bewaard gebleven omdat Prins Karel, de eigenaar van de gronden, zich tegen de afbraak heeft verzet.

Hier zijn ook stellingen uit de Eerste Wereldoorlog te zien, de batterij Aachen uit 1915, waarvan twee observatieposten, vier geschutsbeddingen en een bomvrije schuilplaats zijn bewaard. Met de bouw van de batterij werd gestart op 8 januari 1915 en eind april 1915 was het reeds operationeel. De kanonnen werden onder stalen koepels geplaatst ter bescherming. De geschutstellingen waren met een smalspoorweg verbonden met de verschillende munitieruimtes, die verstopt zaten in de duinen. De goedbewaarde stellingen van de batterij Saltzwedel-neu uit 1941, verdedigden oorspronkelijk de Oostendse haven en werden na 1942 ingeschakeld in de Atlantikwall.